Yδρομόνωση υπογείου

Η στεγανοποίηση υπογείου είναι η εργασία που απαιτείται για να αποφύγουμε τα προβλήματα από τη εισροή του νερού και να δημιουργήσουμε υπόγειους στεγανούς χώρους.
Η στεγανοποίηση των υπογείων πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένα συνεργεία από την εσωτερική ή εξωτερική επιφάνεια των τοιχίων. Συνιστάται η στεγανοποίηση από την εξωτερική επιφάνεια κατά την κατασκευή του κτιρίου πριν μπαζωθεί ώστε να μην δεσμεύεται η εσωτερική πλευρά από μελλοντικές επεμβάσεις από ηλεκτρολογικά & υδραυλικά έργα.
Τα υπόγεια δεν λειτουργούν πια μόνο σαν χώροι αποθήκευσης, αλλά στη σημερινή εποχή χρησιμοποιούνται και ως χώροι διαμονής, εργασίας ή στάθμευσης και η καλή στεγανοποίηση των υπογείων είναι πολύ σημαντική.
Η στεγανοποίηση γίνεται με τσιμεντοειδή υλικά από εξειδικευμένα συνεργεία. Πρέπει να προηγηθεί της στεγανοποίησης η πλήρη αποκατάσταση τυχόν ελαττωματικών τμημάτων του σκυροδέματος με επισκευαστικά υλικά σταθερού όγκου. Οι αρμοί εργασίας μεταξύ δαπέδου και τοιχίων καθώς και οι αρμοί που τυχόν δημιουργούνται όταν η σκυροδέτηση των τοιχίων γίνει τμηματικά, πρέπει να διευρυνθούν και να σφραγιστούν με ειδικά διογκωτικά τσιμέντα. Η αντοχή του δαπέδου πρέπει να εξασφαλισθεί με οπλισμένο σκυρόδεμα.

Tα τοιχία του υπογείου συνήθως δεν χρειάζονται θερμομόνωση, γιατί το χώμα που θα ακουμπήσει πάνω σε αυτά είναι αρκετά καλό θερμομονωτικό. Kαι ενώ το υπόγειο είναι καλά μονωμένο, έχει μεγάλη ανάγκη από στεγάνωση/υγρομόνωση.

H συνηθισμένη στεγάνωση σε τοιχία υπογείου χωρίς ιδιαίτερες ανάγκες υγρομόνωσης αποτελείται από τρία μέρη: α). επαλειφόμενο στεγανωτικό κονίαμα, β). πίσσα ή ασφαλτικό υλικό επάλειψης και γ). αποστραγγιστική μεμβράνη. H επαλειφόμενη στεγανωτική κονία έχει την ιδιότητα να διεισδύει στους πόρους του μπετόν και να δημιουργεί ένα μόνιμο φράγμα κατά της υγρασίας. Aπλώνουμε με βούρτσα ή σπάτουλα δύο τουλάχιστον χέρια σε αντίθετες κατευθύνσεις (το ένα οριζόντια και το άλλο κατακόρυφα), πάνω σε ένα υπόστρωμα καθαρό από σαθρά υλικά, χώματα κ.λπ.

Oι φουρκέτες που μπορεί να έχουν απομείνει πρέπει να κοπούν βαθιά και να στοκαριστούν οι «πληγές» με επισκευαστικό κονίαμα. Tο δε υπόστρωμα πρέπει να έχει διαβραχεί αρκετά. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο μέσο, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα προϊόντα πίσσας και στα ασφαλτικά. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μαζί, γιατί δεν συνεργάζονται. Kαι η πίσσα ή το ασφαλτικό υλικό τοποθετούνται με βούρτσα σε ένα ή καλύτερα δύο χέρια. Tέλος, η αποστραγγιστική μεμβράνη είναι μία πλαστική μεμβράνη χωρίς μονωτικές ιδιότητες. Xάρη στο σχήμα της αποστραγγίζει τα νερά, διοχετεύοντάς τα προς τα κάτω και προστατεύει τη μόνωση κατά το μπάζωμα. Mετά τη μόνωση, ακολουθεί το μπάζωμα των τοιχίων του υπογείου, όπου πρέπει να δοθεί προσοχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος τα μπάζα να καταστρέψουν τη μόνωση

Η εφαρμογή λόγω των σημαντικών λεπτομερειών που πρέπει να ακολουθηθούν για τη σωστή αντιμετώπιση της στεγανοποίησης του υπογείου απαιτεί υλικά υψηλής ποιότητας και κυρίως έμπειρους τεχνίτες με ισχυρή εγγυητική κάλυψη

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗΣ

2.1 Θερμικές απώλειες

Είναι γνωστό ότι ανάμεσα σε δύο σώματα με διαφορετικές θερμοκρασίες προκαλείται συνεχής ροή θερμότητας από το θερμότερο προς το ψυχρότερο και πως οι θερμικές απώλειες δεν νοούνται μόνο για την απώλεια της ζέστης ενός χώρου το χειμώνα αλλά και της δροσιάς το καλοκαίρι, όταν ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι θερμότερος. Αυτή η ροή θερμότητας είναι αδύνατο να εμποδιστεί τελείως και μπορεί, μόνο, να περιοριστεί ως προς την ένταση και τη διάρκειά της. Αυτό είναι κατορθωτό μόνο όταν υπάρχει έλεγχος των θερμικών απωλειών.

Ο επιδιωκόμενος έλεγχος και περιορισμός των θερμικών απωλειών επιτυγχάνεται με τη θερμομόνωση του κελύφους, η οποία μειώνει το ρυθμό μετάδοσης της θερμότητας μέσω των εξωτερικών επιφανειών του κτιρίου.

2.2 Μελέτη και σχεδιασμός θερμομόνωσης κτιρίου

Πριν καταφύγει κανείς σε οποιαδήποτε μέτρα θερμομόνωσης για τον έλεγχο των θερμικών απωλειών πρέπει, κατά το σχεδιασμό, να έχει υπόψη του τους βασικότερους παράγοντες που τις προκαλούν.

Τέτοιοι παράγοντες είναι:

Η  τοποθεσία και ο  προσανατολισμός του κτιρίου μέσα στον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι, όσο

περισσότερο εκτεθειμένο είναι ένα κτίριο στους ανέμους τόσο μεγαλύτερες απώλειες θερμότητας εμφανίζει. Επίσης, όσο περισσότερο προσβάλλεται από την ηλιακή ακτινοβολία τόσο οι απώλειες ψύξης των εσωτερικών χώρων του είναι μεγαλύτερες.

Το μέγεθος των επιφανειών του εξωτερικού περιβλήματος του κτιρίου που είναι άμεσα εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες, σε συνάρτηση με τον όγκο του κτιρίου. Ένα ελεύθερο στο χώρο κτίριο εμφανίζει πολύ μεγαλύτερες απώλειες από ένα άλλο που είναι ενταγμένο σε ένα συνεχές σύστημα δόμησης.

Το πόσο εκτεθειμένοι στο περιβάλλον είναι οι διάφοροι χώροι του κτιρίου. Χώροι τελείως εσωτερικοί θεωρείται ότι δεν παρουσιάζουν καμία θερμική μεταβολή. Αντίθετα, χώροι που εκτείνονται σε δύο ή περισσότερους ορόφους, όπως για παράδειγμα τα κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν μεγάλες  απώλειες.

Τα εξωτερικά κουφώματα, τα οποία, ανάλογα με το μέγεθος, τον αριθμό και τη θέση τους στις

όψεις ενός κτιρίου, επηρεάζουν τη ροή της θερμότητας και η κακή συναρμογή τους επιτρέπει τη διείσδυση ρευμάτων αέρα.

2.3 Θερμομόνωση των δομικών στοιχείων

Ο ρυθμός ροής θερμότητας διαμέσου του κελύφους ενός κτιρίου εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και κυρίως από τα υλικά που χρησιμοποιούνται.

Η μελέτη και η σωστή εφαρμογή της θερμομόνωσης βασίζεται στον βέλτιστο συνδυασμό των

μεθόδων και υλικών κατασκευής, τα οποία προσδίδουν συγκεκριμένες χαρακτηριστικές ιδιότητες στα δομικά στοιχεία του κτιρίου.

Ένα κτίριο πρέπει να θερμομονώνεται σε όλες τις εξωτερικές επιφάνειές του, κατακόρυφες και οριζόντιες, που περικλείουν κλιματιζόμενους χώρους από τους οποίους είναι δυνατό να διαφύγει θερμική ενέργεια (επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με ατμοσφαιρικό αέρα ή μη κλιματιζόμενους χώρους). Ως εκ τούτου, τα πιο βασικά μέρη ενός κτιρίου τα οποία πρέπει να θερμομονώνονται είναι:

4.1 Βασικές έννοιες

Θερμομόνωση κτιρίου:

Με τη λήψη μέτρων για θερμομόνωση του κελύφους ενός κτιρίου επιδιώκεται η μείωση του ρυθμού ροής θερμότητας μέσα από τα τοιχώματα που χωρίζουν περιοχές ή χώρους με διαφορετική θερμοκρασία.

Η θερμομόνωση συνίσταται από ένα σύνολο στοιχείων (υλικά, διαδικασίες και μέθοδοι κατασκευής) και συνδέεται άμεσα με το κόστος κατασκευής και λειτουργίας του κτιρίου.

Μετάδοση θερμότητας με αγωγή:

Αυτή βασίζεται στην ιδιότητα των μορίων των υλικών σωμάτων να προσλαμβάνουν θερμότητα από γειτονικά μόρια υψηλότερης θερμοκρασίας και να μεταδίδουν τη θερμότητά τους σε γειτονικά μόρια χαμηλότερης θερμοκρασίας. Στα στερεά σώματα η μετάδοση της θερμότητας επιτυγχάνεται εύκολα λόγω της πολύ μικρής απόστασης (πρακτικά όταν έρχονται σε επαφή) μεταξύ των μορίων κάθε σώματος. Στα υγρά, την αγωγιμότητα βοηθούν οι ελαστικές κρούσεις των μορίων. Στα μέταλλα, η ροή της θερμότητας με αγωγή οφείλεται κύρια στη διάχυση των ελεύθερων ηλεκτρονίων.

Μετάδοση θερμότητας με μεταφορά:

Αυτή βασίζεται στη δυνατότητα μεταβίβασης της θερμότητας σε υγρά ή αέρια σώματα μέσω της

μετακίνησης των θερμών μορίων. Στα κτίρια, με τη φυσική κυκλοφορία του αέρα διακινούνται σημαντικά ποσά θερμότητας. Εκτός από τη φυσική κυκλοφορία του αέρα, που οφείλεται σε θερμοκρασιακές μεταβολές μέσα στους χώρους, μετακινήσεις του αέρα προκαλούν και οι άνεμοι, οι κινήσεις των ανθρώπων, τα ανοίγματα θυρών και παραθύρων, η λειτουργία ανεμιστήρων κ.ά.

Μετάδοση θερμότητας με ακτινοβολία:

Αυτή συμβαίνει μεταξύ στερεών σωμάτων με διαφορετική θερμοκρασία που διαχωρίζονται από αέρα και μεταδίδεται με τη μορφή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Ειδική θερμότητα (c):

Έτσι ονομάζεται η ποσότητα ενέργειας που χρειάζεται για να υψωθεί η θερμοκρασία της μονάδας μάζας ενός υλικού κατά 1°C. Οι μονάδες της ειδικής θερμοχωρητικότητας είναι το kcal/kg °C ή  J/kg Κ.

Θερμογέφυρα:

Είναι το τμήμα ενός κατασκευαστικού στοιχείου του οποίου ο βαθμός θερμομόνωσης είναι σημαντικά χαμηλότερος από τη μέση τιμή θερμομόνωσης του συνόλου του στοιχείου.

Το πρόβλημα της θερμογέφυρας παρουσιάζεται συνήθως στις απολήξεις των πλακών, τα όρια της εξωτερικής τοιχοποιίας, τις ποδιές ανοιγμάτων, τα ανώφλια κ.ά. Στην περιοχή της θερμογέφυρας, λόγω της αυξημένης ροής της θερμότητας, παρουσιάζονται στις εσωτερικές πλευρές του τοιχώματος χαμηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση τοπικής υγρασίας και μούχλας.

Γραμμική Θερμογέφυρα (Ψ):

Η πρόσθετη απώλεια θερμότητας που αποδίδεται στη σύνδεση εκφράζεται ως γραμμική θερμική μετάδοση, τιμή Ψ (W/m.K).

ΥΛΙΚΑ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗΣ

Σύμφωνα με την Οδηγία 89/106/ΕΟΚ για τα Προϊόντα Δομικών Κατασκευών, καθώς και

σύμφωνα με τους Περί των Βασικών Απαιτήσεων Νόμους, που πρέπει να πληρούν καθορισμένες κατηγορίες προϊόντων, και τους Περί των Βασικών Απαιτήσεων Κανονισμούς, που πρέπει να πληρούν καθορισμένες κατηγορίες προϊόντων, τα προϊόντα δομικών κατασκευών για τα οποία  υπάρχει εναρμονισμένο πρότυπο και η περίοδος συνύπαρξης του με αντίστοιχο εθνικό πρότυπο έχει λήξει, μπορούν να διατίθενται στην αγορά μόνο εάν φέρουν τη Σήμανση Συμμόρφωσης CE.

Επομένως, για σκοπούς υπολογισμών θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι δηλωμένες τιμές που

αναγράφονται στη Σήμανση Συμμόρφωσης CE.

Η επιλογή των θερμομονωτικών υλικών θα πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις

διάφορες καταπονήσεις (μηχανικές, υγροθερμικές και φυσικοχημικές) που υφίστανται τα υλικά στο συγκεκριμένο έργο, νοουμένου ότι οι συγκεκριμένες καταπονήσεις επηρεάζουν άμεσα τη θερμική απόδοσή τους. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση του βέλτιστου συνδυασμού των κριτηρίων επιλογής θερμομονωτικών υλικών.

3.1 Κριτήρια επιλογής θερμομονωτικών υλικών

Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την επιλογή θερμομονωτικών υλικών είναι:

α. Θερμοτεχνικά Χαρακτηριστικά

• Η τιμή του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ.

• Η εξάρτηση του λ από τη θερμοκρασία.

• Η εξάρτηση του λ από την υγρασία. Η τιμή του λ αυξάνει σημαντικά με τη συμπύκνωση υδρατμών μέσα στη μάζα του και αν διαβραχεί όλη η μάζα του τότε παύει να υπάρχει θερμομονωτική δράση.

• Η ειδική θερμότητα.

• Ο συντελεστής θερμικής διαστολής. Όσο χαμηλότερος είναι, τόσο απομακρύνεται ο κίνδυνος

οικοδομικών μικροζημιών ή καταστροφής των στεγανώσεων.

β. Τρόπος Εφαρμογής

• Προκατασκευασμένα προϊόντα ή κατασκευή επί τόπου.

• Απαιτούμενα προστατευτικά μέτρα (για προστασία από μηχανικές βλάβες ή δυσμενείς

περιβαλλοντικές επιδράσεις).

• Δυνατότητα ελέγχου κατά την κατασκευή.

γ. Μηχανικές Ιδιότητες

• Αντοχή σε θλίψη, κάμψη και δονήσεις.

• Αλλοιώσεις με το χρόνο (γήρανση)

• Πυκνότητα

• Ελαστικότητα, ευθραυστότητα.

ΜΟΝΩΣΗ/ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΑΡΑΤΣΑΣ ΜΕ ΑΣΦΑΛΤΟΠΑΝΑ: Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

Βρείτε παρακάτω ορισμένες βασικές, απλοποιημένες και εκλαϊκευμένες γνώσεις για τις μονώσεις ταρατσών με ασφαλτόπανα.

Αν δεν καλυφθείτε στις απορίες σας, μπορείτε πάντα να τηλεφωνείτε στο 210 5780463 όπου θα βρείτε όλες τις πληροφορίες για τις μονώσεις ταρατσών.

Τι είναι τα ασφαλτόπανα;

Τα ασφαλτόπανα ή ασφαλτικές μεμβράνες είναι στεγανωτικά φύλλα πάχους συνήθως 4-6 χιλιοστών (στην ούγια) που διατίθενται σε μορφή ρόλων συνήθως διαστάσεων 8x1m ή 10x1m (ανάλογα με το βάρος τους).

Η κύρια μάζα τους αποτελείται από εξευγενισμένη άσφαλτο βελτιωμένη με πολυμερείς ουσίες όπως το SBSκαι το APP. Αυτή η μάζα πλαισιώνει τον κεντρικό πυρήνα του ασφαλτοπάνου που λέγεται οπλισμός και δίνει το ασφαλτόπανο μηχανικές αντοχές. Ένα ασφαλτόπανο χωρίς οπλισμό θα τρυπούσε και θα κοβόταν πολύ εύκολα.

Γιατί χρησιμοποιούμε τόσο ευρέως τα ασφαλτόπανα στις μονώσεις ταρατσών;

Ο λόγος είναι ότι συνδυάζουν την οικονομία με την επάρκεια και την αξιοπιστία. Διατίθενται και εφαρμόζονται σε λογικές τιμές και η στεγανοποίηση που παρέχουν είναι αξιόπιστη και διατηρεί τη λειτουργικότητά της για πολλά χρόνια (συνήθως 10-20 χρόνια).

Ο ρόλος του πάχους ή του βάρους στα ασφαλτόπανα

Ένα ασφαλτόπανο για να εγγυηθεί αξιόπιστες μονώσεις ταρατσών θα πρέπει να έχει ένα μίνιμουμ πάχος/βάρος. Έτσι, ένα ασφαλτόπανο με ψηφίδα δεν θα πρέπει να ζυγίζει κάτω από 4,5 Kg/m² ή καλύτερα κάτω από 5Kg/m².

Αν σκεφθείτε ότι η ψηφίδα ζυγίζει περίπου 1Kg/m², τότε απομένουν 3,5-4Kg/m² ασφαλτικής μάζας, το πάχος της οποίας ποικίλλει ανάλογα με τη σύνθεσή της.

Όταν ένα ασφαλτόπανο είναι παχύ, τότε κολλάει πιο αξιόπιστα στις ενώσεις και όπως μπορείτε να υποθέσετε, η σωστή συγκόλληση των ενώσεων/επικαλύψεων στα ασφαλτόπανα είναι το παν.

Ακόμη κι αν το φλόγιστρο δεν δουλευτεί 100% σωστά, θα υπάρχει πάντα ένα περιθώριο ασφάλειας πάχους στις ενώσεις.

Ο ρόλος της ποιότητας της ασφαλτικής μάζας

Δεν είναι όμως μόνο θέμα πάχους/βάρους. Είναι κυρίως ποιότητας της ασφαλτικής μάζας. Πόσο ελαστική είναι, πόσο αντέχει σε ακραίες θερμοκρασίες κλπ.

Έτσι τα ασφαλτόπανα χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες ανάλογα με το είδος της μάζας τους: σταελαστομερή ή SBS και στα πλαστομερή ή APP. Μέσα σ’ αυτές υπάρχουν μικρότερες υποομάδες αλλά ο βασικός διαχωρισμός είναι αυτός.

Ένα ασφαλτόπανο SBS είναι γενικά καλύτερο και λειτουργικότερο από ένα ισοβαρές ασφαλτόπανο APP. Η συγκόλλησή του στις επικαλύψεις θα είναι πιο αξιόπιστη και θα μπορεί να παρακολουθεί με μεγαλύτερη άνεση τις συστολοδιαστολές του υποστρώματος.

Τα ελαστομερή ασφαλτόπανα προτείνονται για μονώσεις ταρατσών με επιφάνειες μεγαλύτερες των 350-400m² (χωρίς να είναι απόλυτο αυτό το όριο) καθώς και σε μέρη όπου οι χειμώνες είναι ψυχροί, μιας και δείχνουν καλύτερη συμπεριφορά στις χαμηλές θερμοκρασίες.

Ασφαλτόπανα και ενισχυτικοί οπλισμοί

Ο οπλισμός είναι ο πυρήνας ενός ασφαλτοπάνου και ο εγγυητής των μηχανικών του αντοχών. Τα καλύτερα ασφαλτόπανα έχουν οπλισμούς από μακρύινο πολυεστέρα που είναι πολύ γερός κι ελαστικός. Ανάλογα με τη χρήση του ασφαλτοπάνου μπορεί να χρησιμοποιηθούν οπλισμοί από βραχύινοπολυεστέρα, υαλόπλεγμα ή και υαλοπίλημα για τα ασφαλτόπανα πρώτης στρώσης (περίπτωση διπλής στρώσης).

Πολλές φορές υπερτονίζεται και υπερεκτιμάται η συνεισφορά του οπλισμού, ενώ το βάρος θα πρέπει να πέφτει στο είδος της ασφαλτικής μάζας.

Ο ρόλος της επικάλυψης στα ασφαλτόπανα

Η επικάλυψη – συνήθως ψηφίδα ή φύλλο αλουμινίου – στα ασφαλτόπανα έχει προστατευτικό ρόλο έναντι του ήλιου, των υπεριωδών και λοιπών κλιματολογικών παραγόντων.

Επίσης τους δίνει κάποια βατότητα.

Πριν επιλέξετε μεταξύ αλουμινίου και ψηφίδας, καλό θα είναι να ρίξετε μια ματιά στις σχετικές αναρτήσεις.

Με δύο λόγια θα πρότεινα:

- λευκή ψηφίδα στην περίπτωση που επιλέξετε ψηφίδα

Ασφαλτόπανα για μονώσεις ταρατσών: η σπουδαιότητα της σωστής εφαρμογής

Ακόμη και τα έμπειρα συνεργεία εφαρμογής ασφαλτοπάνων παρατηρώ ότι κάνουν τραγικά και ανεπίτρεπτα λάθη στη δουλειά τους. Το γεγονός αυτό αποδίδεται στην άρνησή τους να μελετήσουν την αντίστοιχη θεωρία.

Έτσι κάνουν αρκετά λάθη τα βασικότερα των οποίων αναφέρονται στα ανωτέρω links.

Θα ένιωθα πιο σίγουρος αν πίσω από τη μόνωση/στεγανοποίηση της ταράτσας μου υπήρχε κάποιος επιβλέπων με θεωρητική κατάρτιση.

Δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική αλλά οι μονώσεις ταρατσών κρίνονται σε λεπτομέρειες στις οποίες έχω αφιερώσει πάμπολλες αναρτήσεις.

Μονώσεις ταρατσών με ασφαλτόπανα: πόσο κοστίζουν;

Εξαρτάται κυρίως από την πόλη που βρίσκεστε, το μέγεθος της ταράτσας σας, την πολυπλοκότητά της και την ποιότητα/είδος του προτεινόμενου ασφαλτοπάνου.

Είναι παρακινδυνευμένο να δοθούν κάποιες τιμές με γενική ισχύ.

Στη Αθήνα όπου δραστηριοποιούμαστε, οι τιμές κυμαίνονται από 10,5 – 14 €/m². Κάθε ταράτσα όμως έχει τις ιδιαιτερότητές της και θα πρέπει να γίνεται επιτόπου επίσκεψη πριν να δοθεί η τελική προσφορά.

Φιλική συμβουλή: Ποτέ μην επιλέγετε συνεργείο με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή.

Αν χρειάζεσθε περισσότερες πληροφορίες για τα ασφαλτόπανα και για τις μονώσεις ταρατσών, μπορείτε να τηλεφωνείτε στο 210 5780463.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΣΦΑΛΤΟΠΑΝΩΝ Η σωστή τοποθέτηση των ασφαλτόπανων είναι αναγκαία για την επιτυχημένη προστασία δωμάτων και στεγών. Οι παρακάτω οδηγίες δείχνουν τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να εφαρμόζονται οι ασφαλτικές μεμβράνες και οι εισηγήσεις που περιέχονται μπορούν να υλοποιηθούν σωστά εάν ο τεχνίτης είναι ήδη καταρτισμένος στις βασικές τεχνικές τοποθέτησης ασφαλτικών ρολών. Για τον λόγο αυτό οι βασικές αρχές για την σωστή τοποθέτηση συνοψίζονται σε έξι σημεία, που αποκαλούνται οι  χρυσοί κανόνες. Οι έξι χρυσοί κανόνες τοποθέτησης ασφαλτοπάνων. 1. Τοποθέτηση ασφαλτοπάνων. Οι μεμβράνες πρέπει να επικαλύπτουν η μία την άλλη ξεκινώντας από τις υδροροές ή το χαμηλότερο σημείο της ένωσης διαφορετικών δωμάτων. 2. Επικαλύψεις πλευράς με πλευρά και αρχής με τέλος των ρολών. Πλευρά με πλευρά: Αυτές δημιουργούν την κατά μήκος σύνδεση μεταξύ δύο ρολών. Τα ρολά πρέπει να συγκολλώνται προσεκτικά, έτσι ώστε πιέζοντας κατά μήκος της ραφής να βγαίνει λιωμένο υλικό σε μια λωρίδα πλάτους 1 cm. Οι επικαλύψεις πλευράς με πλευρά δεν πρέπει να έχουν πλάτος μικρότερο των 10 cm. Τέλος με αρχή: Αυτές δημιουργούν την σύνδεση στις μικρότερες πλευρές των ρολών. Και αυτές πρέπει να γίνονται με προσοχή. Η μεμβράνη πρέπει να θερμανθεί αρκετά ώστε όταν πιέζεται η ραφή, να βγαίνει λιωμένο υλικό σε μια λωρίδα πλάτους 1 cm. Η αλληλοκάλυψη δεν πρέπει να είναι μικρότερη των 15 cm. Στα σημεία όπου τα ρολά τοποθετούνται με μερική σημειακή επικόλληση στην περιοχή της σύνδεσης αρχής και τέλους των ρολών, αυτά πρέπει να είναι πλήρως επικολλημένα στο υπόστρωμα σε ένα μήκος τουλάχιστο 1 m από κάθε πλευρά της ραφής. 3. Εφαρμογή με πλήρη επικόλληση Το υπόστρωμα του ασφαλτοπάνου θερμαίνεται ταυτόχρονα, με έμφαση στο ρολό. Το φύλλο μεμβράνης που έχει ήδη τοποθετηθεί πρέπει να εκτεθεί άμεσα στη φλόγα στην περιοχή της επικάλυψης. 4. Κόψιμο της γωνίας του ρολού Κόψιμο της γωνίας του ρολού που έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια που μονώνουμε στο σημείο της σύνδεσης του τέλους του με την αρχή του επόμενου ρολού κατά 45ο σε πλάτος 10 cm, έτσι ώστε να αποφύγουμε τοπικά την δημιουργία εξογκωμάτων με επικάλυψη τριών φύλλων. 5. Επικάλυψη με διπλή στρώση. Εάν τοποθετηθεί δεύτερη στρώση, πρέπει να τοποθετηθεί επάνω στις ραφές της από κάτω μεμβράνης και να επικολληθεί σ’ αυτήν σε όλη την επιφάνεια (πλήρως).   Λείανση. Η επιφάνεια τοποθέτησης πρέπει να είναι λεία και επίπεδη. Μια επιφάνεια σκυροδέματος είναι αποδεκτή εάν δεν προεξέχουν σημεία ύψους μεγαλύτερου των 10 mm κάτω από ένα χάρακα μήκους 2 m και δεν ανευρίσκονται επίσης προεξοχές μεγαλύτερες των 3 mm κάτω από ένα χάρακα 0,20 m. Η επιφάνεια πρέπει να λειαίνεται με το μυστρί και όλα τα κενά και οι ρωγμές να γεμίζονται με επισκευαστικό κονίαμα. Κάθε προεξοχή και κατάλοιπα των εργασιών, όπως καρφιά, επιστρώσεις, τεμάχια ξύλου κ.λ. πρέπει να απομακρύνονται. Νερό - πάγος. Η επιφάνεια τοποθέτησης πρέπει να είναι καθαρή και στεγνή πριν από την εφαρμογή. Επιφάνειες από σκυρόδεμα ή πλάκες από σκυρόδεμα πρέπει να αφήνονται να στεγνώσουν 8 ημέρες έως 3 εβδομάδες, ανάλογα με την εποχή. Επιφάνεια στεγάνωσης από σκυρόδεμα. Εφόσον ικανοποιούνται τα δύο παραπάνω, γίνεται επάλειψη με το ασφαλτικό συγκολλητικό αστάρι στα σημεία που πρόκειται να γίνει πλήρης επικόλληση του ασφαλτοπάνου. Το αστάρι εκπληρώνει δύο σημαντικές λειτουργίες, την προετοιμασία της επιφάνειας και την αύξηση της πρόσφυσης. Πρέπει να αφεθεί να στεγνώσει 2 – 24 ώρες. Υπόστρωμα από ξύλο. Φύλλα πισσόχαρτου πρέπει να καρφωθούν στην ξύλινη επιφάνεια χρησιμοποιώντας καρφιά με μεγάλη κεφαλή για να προστατευτεί το ξύλο από το φλόγιστρο. Κατόπιν η μεμβράνη πρέπει να επικολληθεί χρησιμοποιώντας την μέθοδο της πλήρους επικόλλησης. Τοποθέτηση πάνω σε παλαιά στεγάνωση. Εάν η κατάσταση της παλαιάς στρώσης είναι τέτοια που επιτρέπεται να διατηρηθεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπόστρωμα. Κατεστραμμένες ή φθαρμένες περιοχές πρέπει να αποξηλωθούν και οι φυσαλίδες πρέπει να επιπεδωθούν. Απλώστε πριν από την εφαρμογή μια στρώση ασφαλτικού ασταριού. Τοποθέτηση πάνω σε υποστρώματα που δεν είναι ευαίσθητα στην θερμότητα. Εάν το ασφαλτόπανο καταπονείται μηχανικά (βάδισμα, φορτία, καιρικές συνθήκες κ.λ.), τούτο υποχρεώνει στην εφαρμογή της πλήρους επικόλλησης και την χρήση υλικού πάχους 4-5 mm οπλισμένου με βαρύ, μη υφαντό πολυεστέρα. Η πλήρης επικόλληση δημιουργεί τον κίνδυνο να παρουσιαστούν φυσαλίδες που ανασηκώνουν το ασφαλτόπανο εάν τοποθετηθεί πάνω σε υγρές επιφάνειες η υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι η επιφάνεια του σκυροδέματος είναι λεία και ότι έχει ολοκληρωθεί η πήξη, για να λάβουμε υπ’ όψη μας την υγρασία του υποστρώματος. Επίσης είναι σημαντικό να επικολληθεί ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια, χωρίς να μένουν σημεία που δεν έχει επικολληθεί, καθότι εκεί μπορεί να σχηματιστούν φυσαλίδες υδρατμού. Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η χρήση του ασφαλτοπάνου με λευκή ψηφίδα ή η βαφή της μεμβράνης με ασβέστη ελαττώνει την πιθανότητα να εμφανιστούν φυσαλίδες υδρατμού. Εάν οι φυσαλίδες εμφανιστούν στο ασφαλτικό αστάρι πριν από την εφαρμογή της μεμβράνης, πρέπει να ανοιχτούν και να επισκευαστούν. Προσοχή ακόμη πρέπει να δίνεται στην παρουσία πάνω στην επιφάνεια λεπτής μεμβράνης (φιλμ) ωρίμανσης, που ψεκάζεται για να εξασφαλίσει την σωστή ωρίμανση του σκυροδέματος. Αυτή πρέπει να αφαιρεθεί. Ευθυγράμμιση των ρολών. Ξετυλίξτε το ρολό και ευθυγραμμίστε το επικαλύπτοντας την άκρη του κοντινότερου ρολού. Μετά διπλώστε το μερικά από τις δύο πλευρές και αρχίστε την διαδικασία επικόλλησης με την φλόγα. Ξετύλιγμα των ρολών σε χαμηλές θερμοκρασίες. Όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές μην κτυπάτε βίαια τα ρολά και μην τα ξετυλίγετε με τρόπο που μπορεί να τραυματίσει το ασφαλτόπανο. Ξετυλίξτε τα προσεκτικά χωρίς να τα κλωτσάτε. Επικόλληση με φλόγα. Τα ασφαλτόπανα επικολλώνται με την χρήση θερμότητας και δεν χρειάζονται υλικά όπως διαλύτες, κόλλες κ.λ. Η χρήση φλόγιστρου προπανίου είναι αρκετή για να θερμάνει το ρολό και να το κάνει να κολλάει το ίδιο. Καθώς ζεσταίνεται η λεπτή μεμβράνη πολυαιθυλενίου συστέλλεται, η πάνω της πλευρά μαυρίζει έως ότου γίνει γυαλιστερή, το ανάγλυφο τετράγωνο τείνει να γίνει επίπεδο, η επιφάνεια της μεμβράνης γίνεται γυαλιστερή και τότε είναι έτοιμη να κολληθεί πάνω στο υπόστρωμα και στις ραφές. Παραπάνω θέρμανση μπορεί να κάνει ζημιά στον οπλισμό από πολυεστέρα, που λιώνει στους 260 oC. Τότε εμφανίζεται συστολή, κυματισμός, η μεμβράνη πτυχώνεται και στην χειρότερη περίπτωση ανοίγουν τρύπες στο υλικό. Αντίθετα, εάν η θέρμανση είναι ανεπαρκής η μεμβράνη δεν θα κολλήσει στο υπόστρωμα, μεταξύ των στρώσεων και στις ραφές. Σφράγιση των αλληλοεπικαλύψεων, τι να μην κάνετε. Η σφράγιση των ραφών με μυστρί, σπάτουλα ή άλλα εργαλεία έχει αποδειχτεί ότι κάνει περισσότερη ζημιά από καλό. Κατ’ αρχήν χαράζει και έτσι αδυνατίζει τον οπλισμό της μεμβράνης και συχνά η πάνω προστατευτική στρώση αφαιρείται, έτσι ο οπλισμός μένει εκτεθειμένος. Συμβαίνει συχνά ο τεχνίτης να συγκολλήσει 1 – 2 cm πλάτους ραφής μόνον, ελπίζοντας ότι με την σφράγιση η ραφή είναι ικανοποιητική, αλλά δεν συνειδητοποιεί ότι τόσο μικρή συγκόλληση δεν δίνει αρκετή πρόσφυση ώστε να σφραγιστεί η αλληλοεπικάλυψη. Τελικά έχει χαθεί χρόνος γιατί οι ραφές πρέπει να ξαναγίνουν. Είναι ασφαλέστερο και γρηγορότερο να σφραγιστούν σωστά οι ραφές την πρώτη φορά καθώς ξετυλίγεται το ρολό, κάνοντας το λιωμένο μίγμα να τρέξει έξω από την ραφή, γεγονός που θα σφραγίσει την ραφή μια για πάντα. Στεγάνωση με δύο η περισσότερες στρώσεις ασφαλτοπάνου Όταν το ασφαλτόπανο αποτελείται από δύο ή περισσότερες στρώσεις, είναι απαραίτητο να γίνεται πλήρης επικόλληση της μιάς πάνω στην άλλη. Δεν αποτελεί αιτιολόγηση για την λιγότερο προσεκτική εφαρμογή η ύπαρξη δύο στρώσεων. Εάν δεν γίνει πλήρης επικόλληση διατρέχουμε τους ίδιους κινδύνους με την περίπτωση της μιάς στρώσης. Εάν οι στρώσεις δεν είναι πλήρως επικολλημένες η μία πάνω στην άλλη και το νερό περάσει από την πρώτη στρώση, βρίσκει δίοδο μέσα από αναρίθμητους διαύλους μεταξύ των στρώσεων μέχρι να συναντήσει ένα αδύνατο σημείο στις ραφές της κάτω στρώσης και να προκύψει έτσι η διαρροή. Η αποτελεσματικότητα των πολλαπλών στρώσεων είναι εγγυημένη μόνο όταν γίνεται πλήρης επικόλληση μεταξύ όλων των στρώσεων. Συγκόλληση με φλόγιστρο σε κατακόρυφες επιφάνειες. Πριν από την επικόλληση του ασφαλτοπάνου είναι υποχρεωτική η επάλειψη της επιφάνειας με το ασφαλτικό αστάρι. Τα ασφαλτόπανα έχουν εξαιρετική αντίσταση στον ερπυσμό και δεν γλιστρούν, ακόμη και αν είναι κολλημένα σε κατακόρυφη επιφάνεια. Θερμαίνοντας με το φλόγιστρο και την μεμβράνη και το υπόστρωμα, το υλικό θα στερεωθεί ανθεκτικά χωρίς την ανάγκη μηχανικής υποστήριξης μόλις κρυώσει η λιωμένη επιφάνεια. Το καλοκαίρι η μεμβράνη και το υπόστρωμα μπορεί να είναι τόσο θερμά, που θα χρειαστεί αρκετός χρόνος μέχρι να κρυώσουν και να πιάσει το υλικό. Εάν συμβεί αυτό, ο τεχνίτης πρέπει να κρατήσει με τα χέρια του το υλικό μέχρι αυτό να κρυώσει. Αν δεν το κάνει το υλικό δεν θα μείνει όπως είναι τοποθετημένο και θα πέσει. Φύλλα που έπεσαν δεν πρέπει να θερμαίνονται και πάλι αμέσως με το φλόγιστρο σε μία ακόμη προσπάθεια να επικολληθούν στην επιφάνεια. Αντί αυτού ο τεχνίτης πρέπει να περιμένει έως ότου αυτά κρυώσουν. Εάν δεν γίνει αυτό τα φύλλα ουδέποτε θα κρυώσουν και συνεπώς δεν θα επιτευχθεί η επικόλλησή τους στην επιφάνεια. Συνοπτικά: Στις κατακόρυφες εφαρμογές η μεμβράνη και το υπόστρωμα θερμαίνονται με το φλόγιστρο και ο τεχνίτης συγκρατεί το υλικό στην θέση του μέχρι να κρυώσει αρκετά ώστε να γίνει η επικόλληση. Υδρορροές Ακολουθείται η εξής διαδικασία: Επαλείψατε την περιοχή έδρασης της υδρορροής με το ασφαλτικό αστάρι. Επικολλήστε ένα τεμάχιο μεμβράνης στην περιοχή αυτή. Επικολλήστε την περιμετρική επίπεδη προεξοχή της υδρορροής στο προηγούμενο φύλλο μεμβράνης. Τέλος επικολλήστε ένα φύλλο μεμβράνης πάνω στο πρώτο τεμάχιο μεμβράνης και στην περιμετρική επίπεδη προεξοχή της υδρορροής. Εξαεριστήρες  Συντήρηση: Η ζωή του συστήματος στεγάνωσης είναι σε άμεση σχέση με την προσοχή και συντήρηση που θα δεχθεί. Συνιστώνται τακτικές επιθεωρήσεις, με ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο της λειτουργικής δυνατότητας των μεταλλικών ράβδων στα τελειώματα, υδροροές, σωλήνες υπερχείλισης κ.λ., καθώς και στην απομάκρυνση των φύλλων, βρύων και άλλων στοιχείων που μπορούν να εμποδίσουν το σύστημα απορροής.